Biraz komik geliyor bu şekilde yaklaşımlar hatta klişe dahi diyebiliriz. Ama ne yazık ki öyle… Bir bakıyoruz NASA patır patır uzayda adam çalıştırıyor, sürekli bir git gel var; oradan Çin’e doğru ilerliyoruz, adamlar uzayda kurdukları üslerinden ülkelerine bağlanıp, ilköğretim seviyesinde ki çocuklara ders verebiliyorlar. Yani ortada çok farklı bir ilerleme söz konusu.
Peki, bu ilerleme esnasında biz ne yapıyoruz? Ne yazık ki hiç bir şey… Ufak tefek gelişmeler, telefon üretimleri neticesinde gündeme gelen haberler, saçma sapan ilerleme bile denilmeyecek adımlar ile kendimizi avutuyoruz. Millet uzayda artık çok farklı noktalara geliyor… Yani uzaya çıkmak bir iş değil, uzaya çıktı diye bir ülke sevinmiyor; uzay da ne yapıyoruz? Diye soruyorlar. Çalışmaları geliştirmek adına uğraşıyorlar, biz ise yerli telefon dahi üretemiyor, ürettiğimiz anda ise büyük bir heyecana kapılıyoruz.
Eğitim sistemi değişmeli arkadaşım
Bence bu durumun tek nedeni ezberci eğitim sistemi.. Böyle eğitim sistemi olmaz olsun diyorum bazen! Öğrencilerin ne öğrenmeye niyeti var, ne öğretmeye, ne üretmeye, ne de gerçekten bilim adına bir şeyler yapmaya… Milletin tek derdi var, şu okulları bir bitireyim, eli kolu tutan bir üniversiteye kapak atayım, ondan sonra zaten üniversite öyle ya da böyle biter; bende bir meslek edinir, maaşıma bakarım… Bitti. Olay bu!
Milletimizin tek derdi, karnımız doysun, kafamız rahat olsun. Üretmek, bilim adına bir şeyler yapmak, hayallerin peşinden koşmak ohooo hak getire! Aksine kalkıp da ailenize “bilim için, sanat için bir şeyler yapmak istiyorum” dediğiniz vakit evlatlıktan red edilmeye varana kadar tepki alırsınız.
Ne bilimi, bilim karın mı doyuracak? Sanatçılar hep aç! Diye tepki verirler. İşte, böyle insanların yetiştirdiği nesilden de doğal olarak pek bir hayır gelmiyor, gelecek gibi de görünmüyor. Afedersiniz, çok sinirliyim ama haklıyım yahu!
